Dag 6: Kamakura

Dan nu eindelijk het verslag van Kamakura!

We besloten vandaag naar Kamakura te gaan in plaats van afgelopen zaterdag en dat was achteraf een goede keuze geweest. De treinrit naar Kamakura duurde ongeveer een uur en onderweg was er genoeg te zien.
Eenmaal aangekomen scheen het zonnetje weer heerlijk (lees: hellup! Warmmmm). We kwamen uit bij een groot tempelcomplex met prachtige tempels en mooie natuur. De geur van wierook hing zo'n beetje over het hele terrein. In sommige tempels mocht je ook binnen kijken. Dus, schoenen uit en slippertjes aan!
Prachtig om rond te lopen en tegelijkertijd te genieten van de mooie natuur. De meest tropische planten groeien hier gewoon in de wilde natuur.

We liepen een eindje door en waren een beetje in de war, want we dachten dat de grote buddha (de trekpleister van Kamakura) in de buurt was. We zagen een vrouwtje langs de weg zitten die half zat weg te kwijnen in de zon en besloten haar de weg te vragen. Dus in mijn beste Japans vroeg ik hoe we bij de buddha moesten komen. Ze wist niet hoe je het moest lopen, maar zei dat we het beste naar het station konden gaan en vanaf daar de bus konden nemen. Oké.. het klinkt alsof het iets verder was dan we dachten. Dus vol goede moed liepen we door. Op een gegeven moment kwamen we langs een udon restaurant. We besloten daar wat te eten, want inmiddels was het half 2 en het zweet gutste van onze rug. Wat verkoeling was dus wel wenselijk...
We werden vrolijk begroet door een enthousiaste vrouw en vroeg of we aan tafel of op een tatami mat wilden eten. Tja, dan gaan wij natuurlijk als echte toeristen voor de ultieme Japanse ervaring. Dus schoenen (weer) uit en hup! Benen vouwen en zorgen dat je goed aan die tafel zit. Geen aanrader voor lange mensen overigens... :)

Esther ging voor de udon/tempura set en ik ging gewoon voor een kom udon noedels met vlees en groentes. Het eten werd uitgeserveerd en het eetfestijn kon beginnen. Halverwege de maaltijd hoorde ik een hoog gilletje en zie ik Esther verschrikt zitten met haar eetstokjes in haar handen geklemd.
'Wat is er?'
'Kijk dan!'
'Hoezo?'
'KIJK EENS GOED!'
Met knijpende ogen tuur ik maar kom nummer 2 die bij Esther op de tafel staat. Ineens zie ik dat we worden aangestaard door 50 paar vissenogen. De roze kleurige taugé, was dus helemaal geen taugé, maar een berg mini visjes! Tja, de eetlust van Esther was toen wel weg, haha. Bleek achteraf dat het een lokale specialiteit is... oeps.
Na het eten nog een leuk gesprekje met de medewerkster van het restaurant gehad (wederom in het japans, zo leuk!). Ze was zelf een keer in Nederland geweest en was gek op Nijntje, haha.

Met een volle maag vervolgden we onze weg naar het station en voor we daar kwamen, moesten we eerst door een leuk nostalgisch straatje lopen. Daar hebben we genoten van een lekker ijsje met Yuzu smaak (soort limoen). Als goedmakertje voor de vissen :P
Eenmaal bij het station namen we de bus naar de grote buddha.

Dat was de moeite waard! De grote buddha is een 13,35 meter hoog standbeeld. Wat een prachtig gezicht! Mensen leggen een offer neer en doen een gebed voor dit kolossale beeld. Achter de grote buddha was een prachtig stuk Japanse tuin waar we genoten hebben van een lekker bakkie koffie. Het begon inmiddels stevig te waaien en de bewolking leek ook toe te nemen. We besloten nog gauw een kijkje te nemen bij het strand, maar dit zag er wat grauw uit. Er waren nog wel lekker wat mensen aan het zwemmen, ondanks het dreigende weer. We maakten naar een paar minuutjes rechtsomkeer en liepen terug naar het station, waar we de trein naar Tokyo namen. Inmiddels was het 18.00 uur. De start van 'rush hour', oftewel het drukste moment binnen het Japanse ov vervoer. Man, dat hebben we geweten. De trein druppelde steeds voller en voller hoe dichter we bij Tokyo kwamen. Mensen stonden als sardientjes in blik tegen elkaar aan, maar het leek ze weinig te interesseren; dagelijkse kost. Eenmaal in Tokyo baanden we ons een weg door de mensenmassa om uit de trein te komen en eenmaal op het perron hebben we nog even vol verbazing naar het tafereel staan kijken. Mensen stonden gewoon half in de trein/half op het perron. Op een gegeven moment sloot de deur en mensen frommelden zich zó naar binnen, dat de deur net dicht kon. Bizar!

We kochten bij de convience store een kant en klaar maaltijd (beste ooit; Japanse kant en klaar!) en aten die gezellig thuis op.
Dag 6 zit erop, nog 3 dagen te gaan voor we vertrekken naar de volgende stop: Osaka!